This article focuses on the bourgeoning Covid-19 life narratives written by South African authors, who narrate their ordeals and the “new normal” in a bid to make sense of the impact of the pandemic through the lens of their everyday experiences that are different to those mediatised in mainstream media. Through a close reading and textual analysis of three personal narratives, we discuss how they reconstruct the first lockdown in South Africa, and take stock of the situation by confronting an immediate and distant past, daily acts of survival, private lives and imagined futures. The article also considers how the narrators envision themselves as vulnerable subjects, hence uniquely capturing the intense mood of the lockdown and how it led to a renewed interest in life writing.OpsommingHierdie artikel fokus op die florerende Covid-19-lewensvertellings deur Suid-Afrikaanse outeurs waarin hulle hul beproewinge en die “nuwe normaal” weergee in 'n poging om sin te maak van die uitwerking van die pandemie, deur die lens van hulle alledaagse ervarings wat verskil van die ervarings wat in die hoofstroommedia uitgebeeld word. Na die noukeurige lees en tekstuele ontleding van drie persoonlike narratiewe, bespreek ons hoe hierdie outeurs die eerste inperkingstyd in Suid-Afrika gerekonstrueer het, die situasie krities in oënskou geneem het deur die onmiddellike en verre verlede, daaglikse oorlewingsaksies, privaat lewens en verbeelde toekoms gekonfronteer het. Die artikel neem ook die feit in ag dat die vertellers hulleself as weerlose persone sien, en vang gevolglik op ’n unieke wyse die intense gemoedstemming van die grendeltyd, en hoe dit tot hernieude belangstelling in die skryf oor die lewe gelei het, vas.

中文翻译：

---

大流行期间的生活写作：理解锁定扩展中的“新常态”：电晕编年史（2020）

本文重点关注由南非作家撰写的新兴 Covid-19 生活叙事，他们讲述了他们的磨难和“新常态”，以期通过与他们不同的日常经历来理解大流行的影响。那些在主流媒体中媒体化的人。通过对三个个人叙述的仔细阅读和文本分析，我们讨论了他们如何重建南非的第一次封锁，并通过面对眼前和遥远的过去、日常生存行为、私人生活和想象的未来来评估情况。文章还考虑了叙述者如何将自己想象成易受伤害的主体，从而独特地捕捉到了封锁的强烈情绪，以及它如何重新激发了人们对生活写作的兴趣。OpsommingHierdie artikel fokus op die florerende Covid-19-lewensvertellings deur Suid-Afrikaanse outeurs waarin hulle hul beproewinge en die “nuwe normaal” weergee in 'n poging om sin te maak van die uitwerking van die pandemie, deur die lens van hulle alledaagse ervarings wat verskil van die ervarings wat in die hoofstroommedia uitgebeeld word。Na die noukeurige lees en tekstuele ontleding van drie persoonlike narratiewe, bespreek ons hoe hierdie outeurs die eerste inperkingstyd in Suid-Afrika gerekonstrueer het, die situasie krities in oënskou geneem het deur die onmiddellike en verre verlede, daaglikse oorlewingsfront enterekonto嘿嘿 Die artikel neem ook die die feit in ag dat die vertellers hulleself as weerlose persone sien，